Η κρίση είναι ολοκληρωτικό καθεστώς
Η κρίση είναι ολοκληρωτικό καθεστώς. Συνιστά απο μόνη της μια δικτατορία. Απο τη στιγμή που θα ειπωθεί, θα χτιστούν ταυτόχρονα τείχη και περιορισμοί μέσα στην ανθρώπινη σκέψη. Και αυτό γιατί αν και σαν έννοια είναι εξαιρετικά γενική κι αφηρημένη ωστέ να μπορεί ο καθένας να την εκλαμβάνει και να την αναλύει με το δικό του τρόπο, παρόλα αυτά η έννοια της κρίσης κρύβει για όλους μια ηθικολογική κατεύθυνση. Όχι ακριβώς ηθικολογική θέση ή στάση συγκεκριμένη, προσέχτε, κατεύθυνση. Δίνει δηλαδή σε όλους την εικόνα μιας λανθασμένης πραγματικότητας. Την εικόνα πως τα πράγματα, τα γεγονότα, οι σκέψεις, οι δράσεις, τα φαινόμενα, οι ζωές έχουν συμβεί κατά ένα λάθος τρόπο. Και ο κόσμος που παρουσιαζόταν μπροστά μας μέχρι τη στιγμή που ειπώθηκε η λέξη μεταμορφώνεται σε μια εικόνα αρνητικού φίλμ.
H λέξη κρίση επομένως, καθοδηγεί το ψυχισμό, τη συμπεριφορά μας και όλες τις πτυχές της ζωής μας, οικονομία, πολιτισμό, παιδεία, υγεία, κοινωνικές σχέσεις και πολλά άλλα προς μία βύθιση. Μια εσωτερική ανασκόπηση οπού τα αρνητικά υπερτονίζονται και τα θετικά ωχριούν ή μοιάζουν με μια χαζοχαρούμενη πτυχή της ζωής απομακρυσμένης απο τα αληθινά της γεγονότα.
Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα η κρίση, είτε υπήρχε είτε όχι, απο τη στιγμή που εκφωνείται,να χτίζει ισχυρούς και άλυτους δεσμούς μέσα σε αυτό που αποκαλείται καθημερινή μας πολιτεία. Το άτομο ακούει συνεχώς για τη κρίση, μιλάει μονάχα για αυτήν και σκέπτεται και δρά κάτω απο τις συνθήκες που η κρίση σιγά σιγά διαμορφώνει.
Ένα τέτοιο γεγονός δεν μπορεί παρά να θεωρείται μια πανέξυπνη εγκαθίδρυση ενός βάναυσου καθεστώτος. Μιάς δικτατορίας. Δεν χρειάζεται κανένα μέτρο οικονομικό ή άλλο για να αποδεικνύεται πως η κατάσταση είναι δραματικά τυραννική. Η ίδια η ουσία της λέξης κρίση και οι επιπτώσεις της στη σκέψη αποτελεί μια αυτόβουλη φυλακή για όλους που οδηγεί άλλοτε σε καταστάσεις περιθωριοποίησης των ατόμων και μείωση της αίσθησης της αξιοπρέπειάς τους και άλλοτε, και αυτό είναι το πιο χυδαίο, στην αυτολογοκρισία τους.
Δεν ισχυρίζομαι προς θεού πως δεν υπάρχει κρίση. Δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση πως όλο αυτό το παγκόσμιο νέφος που έχει παρκάρει μέσα στις ψυχές και τις τσέπες μας είναι ανύπαρκτο. Απλά παρατηρώντας τα συμβάντα που το αποτελούν διέκρινα πως όλα τούτα τα στρεβλά και τα αναπόδα που το οικοδομούν και το γιγαντώνουν ισχύουν για χρόνια, μη πω για αιώνες. Οπότε αναρωτιέμαι σαν λογικός άνθρωπος ποιός να είναι ο βαθύτερος λόγος που μας το αποκάλυψαν τώρα και δεν μας άφησαν κανα αιώνα ακόμη να κοιμόμαστε μέσα στην φιλύσυχη νιρβάνα μας. Γι αυτό ψάχνω μανιωδώς τον πρώτο άνθρωπο, σύστημα, μέσο μαζικής ενημέρωσης που εκφώνεισαι αυτή τη χυδαία λέξη. Αυτός θα είναι πρώτα ο ένοχος κι έπειτα ακολουθούμε εμείς.
H λέξη κρίση επομένως, καθοδηγεί το ψυχισμό, τη συμπεριφορά μας και όλες τις πτυχές της ζωής μας, οικονομία, πολιτισμό, παιδεία, υγεία, κοινωνικές σχέσεις και πολλά άλλα προς μία βύθιση. Μια εσωτερική ανασκόπηση οπού τα αρνητικά υπερτονίζονται και τα θετικά ωχριούν ή μοιάζουν με μια χαζοχαρούμενη πτυχή της ζωής απομακρυσμένης απο τα αληθινά της γεγονότα.
Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα η κρίση, είτε υπήρχε είτε όχι, απο τη στιγμή που εκφωνείται,να χτίζει ισχυρούς και άλυτους δεσμούς μέσα σε αυτό που αποκαλείται καθημερινή μας πολιτεία. Το άτομο ακούει συνεχώς για τη κρίση, μιλάει μονάχα για αυτήν και σκέπτεται και δρά κάτω απο τις συνθήκες που η κρίση σιγά σιγά διαμορφώνει.
Ένα τέτοιο γεγονός δεν μπορεί παρά να θεωρείται μια πανέξυπνη εγκαθίδρυση ενός βάναυσου καθεστώτος. Μιάς δικτατορίας. Δεν χρειάζεται κανένα μέτρο οικονομικό ή άλλο για να αποδεικνύεται πως η κατάσταση είναι δραματικά τυραννική. Η ίδια η ουσία της λέξης κρίση και οι επιπτώσεις της στη σκέψη αποτελεί μια αυτόβουλη φυλακή για όλους που οδηγεί άλλοτε σε καταστάσεις περιθωριοποίησης των ατόμων και μείωση της αίσθησης της αξιοπρέπειάς τους και άλλοτε, και αυτό είναι το πιο χυδαίο, στην αυτολογοκρισία τους.
Δεν ισχυρίζομαι προς θεού πως δεν υπάρχει κρίση. Δεν ισχυρίζομαι σε καμία περίπτωση πως όλο αυτό το παγκόσμιο νέφος που έχει παρκάρει μέσα στις ψυχές και τις τσέπες μας είναι ανύπαρκτο. Απλά παρατηρώντας τα συμβάντα που το αποτελούν διέκρινα πως όλα τούτα τα στρεβλά και τα αναπόδα που το οικοδομούν και το γιγαντώνουν ισχύουν για χρόνια, μη πω για αιώνες. Οπότε αναρωτιέμαι σαν λογικός άνθρωπος ποιός να είναι ο βαθύτερος λόγος που μας το αποκάλυψαν τώρα και δεν μας άφησαν κανα αιώνα ακόμη να κοιμόμαστε μέσα στην φιλύσυχη νιρβάνα μας. Γι αυτό ψάχνω μανιωδώς τον πρώτο άνθρωπο, σύστημα, μέσο μαζικής ενημέρωσης που εκφώνεισαι αυτή τη χυδαία λέξη. Αυτός θα είναι πρώτα ο ένοχος κι έπειτα ακολουθούμε εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια: