λίγα λόγια για τις εκλογές του Ιουνίου

Στην Ελλάδα, τα δύο τελευταία χρόνια παίζεται ένα έργο που πολλοί το έχουν ονομάσει "πείραμα" και τη χώρα που το εκτελεί "πειραματόζωο". Πρόκειται για την απλή σκέψη πως ο καπιταλισμός, το σύστημα, το μεγάλο κεφάλαιο, οι ισχυροί του κόσμου, ελεύθεροι πιά απο οποιαδήποτε σοβαρή αντιπρόταση εξουσίας, διακυβέρνησης και οικονομικού μοντέλου ανάπτυξης δοκιμάζουν στατιστικά τις αντοχές ενός πλήθους στην ανέχεια, τη φτώχεια, τη περιθωριοποίηση, τη προπαγάνδα και τη βία. Δοκιμάζουν εν ολίγοις με θύματα τους Έλληνες κατά πόσο μπορούν να βασανίσουν και να εξευτελίσουν έναν ολόκληρο λαό χωρίς όμως οι ίδιοι να χάνουν σπιθαμή απο τα μέχρι τώρα οφέλη τους. Αντιθέτως να τα αυξάνουν και μάλιστα σε προκλητικό βαθμό.

Είναι μια θεωρία με πολλές ενδείξεις και κάμποσα επιχειρήματα. Στο κοινό νού βεβαίως μοιάζει μερικές φορές υπερβολική και συνομωσιολογική αλλά κανένας δεν μπορεί να την αποκλείσει. Άλλωστε η κοινωνία της ταχείας πληροφορίας που διανύουμε μας έχει κάνει μάρτυρες δεκάδων ντοκιμαντέρ, ερευνών και απόψεων που καταδεικνύουν το κυνισμό και την αδιαφορία των ισχυρών έναντι της ανθρώπινης ζωής κι αξιοπρέπειας. Γιατί όχι λοιπόν, αυτά τα περίεργα τυπάκια που διαφεντεύουν τις μοίρες και τα πορτοφόλια μας να μην έχουν σκαρφιστεί ενδιαφέροντα παιχνιδάκια για να μαθαίνουν και να ελεγχουν ολοένα  και καλύτερα τα θηράματά τους. Φαντάζομαι πως πολλοί απο εμάς, στη θέση τους, το ίδιο θα έκαναν. 

Η παραπάνω σκέψη πλανάται σαν φάντασμα στο μυαλό όλων των ψηφοφόρων σήμερα. Άλλοι την αποδέχονται, άλλοι την απορρίπτουν ενώ κάποιοι άλλοι τη φοβούνται. Ανεξαρτήτως αν μια τέτοια σκέψη είναι αληθινή ή όχι, το σίγουρο είναι πως είναι ελλειπής ως ισχυρισμός. Η εξήγηση δηλαδή των τελευταίων γεγονότων που ζούμε με βάση τη θεωρία "του πειράματος"΄, όπως παρουσιάζεται απο τους θιασώτες του,  είναι ατελής και ανολοκλήρωτη ως θεωρία. Και αυτό όχι γιατί πάσχει σε επιχειρήματα ή τυχόν λογικές αντιφάσεις. Απλά η ιστορία, αν και τυχόν ισχύει, έχει ειπωθεί κατα το ήμισυ.

Αν όντως δηλαδή κάποια νοσηρά και ισχυρά μυαλά παίζουν παιχνίδια και κουκλοθέατρο με τις μάζες για να μπορούν να τις ελέγχουν, να τις τσεκάρουν και να τις κωδικοποιούν, αν όντως όλοι μας είμαστε πιόνια στα χέρια της εξουσίας κι ενός συστήματος δυναστικού, ανίκανοι να αντιπαρατεθούμε μαζί του, απλά νούμερα στη παγερή του καταμέτρηση, τότε η κορύφωση του πειράματος, το τελικό του στάδιο ή εν πάσει περιπτώση το τέλος ενός βήματός του είναι οι εκλογές. Η δημοκρατική μας καταγραφή.

Σας το είπαν αυτό οι κήρυκες της Αποκαλύψεως; Σας έκαναν αυτή τη κυνικά παγερή διαπίστωση; Αν όχι, κάτι κρύβουν και οι ίδιοι.